Omgeving - Camping Latapie

Tarn-et-Garonne is kunst en cultuur

Tradities, een rebelse en warme geest, het gevoel van feest: het is een hele cultuur die de Tarn-et-Garonne deelt met zijn buren in het zuidwesten, een levensstijl die zij sinds mensenheugenis zorgvuldig in stand houdt. Het is deze levenskunst, de verscheidenheid van zijn landschappen, de rijkdom van zijn bodem, de zachtheid van zijn klimaat, zijn gastvrije bevolking. De Tarn-et-Garonne is altijd een land van gastvrijheid geweest en dat blijft zo. Al meer dan een eeuw lang verwelkomt dit land immigrantenItalianen, vluchtelingen uit de Spaanse Burgeroorlog, 60.000 Belgen in 1940, Algerijnse repatrianten, Algerijnse, Marokkaanse en Portugese arbeiders … En vandaag, buitenlandse ingezetenen, waarvan de helft Britten. Dit wil zeggen dat dit land je zal ontvangen en je zijn landschappen, zijn erfenis van het verleden en zijn kunst van leven in het heden zal aanbieden.

De kunst van het verfraaien van steden

Sinds de prehistorie hebben degenen die hier hebben gewoond hun sporen achtergelaten, een hele erfenis, een erfenis van hun kunde en smaak. Montauban, roze stad, de op een na oudste vesting Zuid-Frankrijk een stad van kunst en geschiedenis, die langprotestants was, ziet er al bijna negen eeuwen lang mooi uit. Het biedt zijnPlace Nationale, prachtige arcades, zijn oude verkeersvrije straten, zijn postkaart op het oude bisschoppelijk paleis, het huidige museum Ingres, de oude brug, de rozentuin van François Mitterrand. Een andere parel in de kroon van de Tarn-et-Garonne is Moissac, waarvan het klooster en het timpaan van de abdijkerk door Unesco als werelderfgoed worden vermeld. Meer bescheiden getuigen van het menselijk genie, de bastides, nieuwe steden uit de middeleeuwen: Beaumont-de-Lomagne, de kleine Montjoi, Castelsagrat, met zijn bron van XIIIe, Réalville, gesticht door Philippe de Bel, Lauzerte, strategische grensstad tijdens de Honderdjarige Oorlog. Om nog maar te zwijgen van de kerken – St-Martin in Montpezat, St-Pierre in Lachapelle … – en de abdijen van Beaulieu of Belleperche. De kastelen van Bruniquel, Gramont, Cas en Brassac. En alle oude dorpen, zoals Bruniquel, Saint-Antonin-Noble-Val en Montricoux, in de kloven van de Aveyron, of Auvillar, het stadium van de weg naar Saint-Jacques-de-Compostelle.

De kunst om verschillen te cultiveren

Een brede vlakte, gevoed met alluviale afzettingen van de Tarn en de Garonne, omringd door heuvels. Die van Quercy, in het noorden, franjes van het Centraal Massief. Die van Gascogne, waarachter, bij helder weer, de besneeuwde toppen van de Pyreneeën wijzen. De kloven van Aveyron, uitgegraven in de kalksteen, aan de voet van een causse(kalkplateau) Op dit door de natuur aangeboden doek zet de man zijn aanraking: boomgaarden, bloeiend zover het oog in de lente kan zien, wijnstokken – de beroemde chasselas – en bossen, weiden, knoflook en zonnebloem, granen, saffraan … Hier en daar aan alle kanten, ondertekening van dit agrarische landschap, typisch voor de Tarn-et-Garonne, duiventillen van steen, baksteen of vakwerk, rond of vierkant, op pilaren, dak met twee hellingen in “Mule-foot”, bij de honderden . De Causse( kalkplateaus) zelf, met een wild uiterlijk, is geboren uit de hand van een man, uit de handen van deze herders die muren en stenen hutten hebben gebouwd, en de eetlust van hun schapen!

De kunst van het onthullen van smaken

Rijke landbouwgrond, smakelijke Tarn-et-Garonne. Een paradijs voor fruit, met de chasselas de Moissac met gouden korrels. Koninkrijk van “vet”, ganzen- of eenden-, lever-, confit- of eendenborst. Een plakje truffel, een bord eekhoorntjesbrood en knoflook, vergezeld van kastanjes. Een goed glas wijn, Côtes du Frontonnais, Côtes du Brulhois, Quercy of Lavilledieu, wijnland. Overal cultiveren we de kunst van de smaak. Aan tafel. Op de boerderij: vijf (en binnenkort zes) “Circuits des saveurs” die gastronomie en erfgoed combineren, leiden amateurs naar de producenten en restaurateurs van de afdeling. Op markten, vetgedrukt, met champignons, truffels, knoflook, biologische, zomeravondmarkt, beroemde markten van Castelsarrasin, Caussade, Montauban en Valence-Agen, waar we de roll Occitaanse taal horen en zingen. In de abdij van Belleperche, de thuishaven van het Centrum voor de Kunst van de Smaak van de Kunsten en de Tafel, waar we antieke gerechten en culinaire tradities ontdekten, waar u elke zomer muziekschotels dineert met oud

De kunst van inspirerende kunstenaars

Kunst gisteren, eergisteren, kunst vandaag. De artistieke rijkdom van Tarn-et-Garonne benijdt nergens iets van zijn landschappen. Eergisteren, de illuminations van Moissac, tentoongesteld in het Marcel-Durliat Centrum voor Romaanse Kunst. Van gisteren de 4000 tekeningen die Dominique Ingres naliet aan zijn geboorteplaats Montauban. Een unieke collectie ter wereld, tentoongesteld in het Ingres Museum. Zoals de sculpturen van Antoine Bourdelle, die ook Montauban markeren – “De stervende Centaur”, tegenover het museum, of “Penelope”, tegenover het VVV-kantoor, … Gisteren nog, het werk van Marcel Lenoir, bewonderenswaardig tekenaar, onbekend schilder van het begin van de twintigste eeuw, wiens museum in Montricoux Castle de omweg waard is. Vandaag de collecties en tijdelijke tentoonstellingen van de abdij Beaulieu-Rouergue, centrum van hedendaagse kunst. Tegenwoordig zijn alle kunstenaars – er zijn er veel – die wonen, creëren en exposeren in de Tarn-et-Garonne.

De kunst van actieve dagen

Wie had gedacht dat toen de spoorweg daar vijftig jaar geleden nog naar beneden ging, de kloven van Aveyron ooit een permanente speelplaats zouden bieden voor liefhebbers van rotsen en water? Kanovaren, klimmen en speleologie delen hun gunsten. Anderen, die de kunst van traagheid cultiveren, ontdekken de kloven van Aveyron en de hele Tarn-et-Garonne te voet. Enkele duizenden wandelaars volgen de voetsporen van pelgrims uit de Middeleeuwen naar Santiago de Compostela, via Lauzerte, Moissac en Auvillar elk jaar. Sommigen zwerven over de vlaktes, kloven en heuvels op mountainbikes of te paard. Zij zullen paardenwedstrijd en paardensportbeurzen in Réalville waarderen. Nog anderen paragliden over het mozaïek van velden, wijngaarden en bossen of genieten van een vrije vlucht. Overal, in zwembaden, waterlichamen, rivieren, baden we. Rugby regeert op de stadions, zoals petanque op de plaats van de dorpen: zuidelijke atmosfeer.

De kunst van de geneugten van water

Als de Tarn en de Garonne respect trekken – ach, de woede van Occitan “Garona” – houden we liever weg, beschermd tegen overstromingen. Alsof andersom, de Tarn-et-Garonne biedt het hele scala aan gedomesticeerd water, zacht voor de man zoals gemodelleerd door zijn handen. In volledige rust passeert het kanaal Deux-Mers het departement, van Pompignan tot Lamagistère. Een filiaal, met sluizen zeer snel geautomatiseerd, verbindt Montech met de haven van Montauban. Zeil van Toulouse naar Montauban en vervolgens naar Moissac, Valence d’Agen. Mis niet de kanaalbrug over de Tarn, in Moissac, en de originele waterhelling van Montech, die vijf sluizen vervangt. Aan de rand van het kanaal rennen, trappen, op de greenway rijden, gebouwd op het jaagpad, weg van motorvoertuigen. Aan de samenvloeiing van de Tarn en de Garonne, bij het meer, observeer je de vogels. Vissen in een meer of rivier. Bewonder de molens. Van water tot recreatie, zwemmen, duiken, spatten. Versheid.

De kunst om uit te nodigen voor het feest

Het festival maakt deel uit van de traditie, in de Tarn-et-Garonne. Zonder welke zou het de moeite waard zijn om de kunst van het leven te cultiveren? Dit zijn de dorpsfeesten, de hele zomer. Ambachten, zoals Les Estivales du chapeau, in Caussade en Septfond. Broederschap vieringen. De agrarische festivals, die van de knoflook, in Beaumont-de-Lomagne, die van de wijnen van de Quercy, het festival van de smaak en smaken, het feest van Chasselas, dat van de groenten en fruit van het Zuidwesten, met Moissac … Het feest is ook muziek. Dat van bandas, natuurlijk. En dat van festivals, zoals “So … Sing!”, Die Montauban vulde met Franse liedjes, bij Ascension, “Jazz à Montauban”, in juli en vlak daarvoor, “Vibrations”, waarmee de stem in de schijnwerpers staat, in Moissac. Bruniquel eert Offenbach, in de zomer en Castelsarrasin … Louisiana-jazz, ter nagedachtenis van Antoine Laumet, zei De La Mothe, heer van Cadillac, die de voormalige Franse provincie van Amerika regeerde, daarna de goede stad Castelsarrasin. Ook in Valence d’Agen sluit het gezelschap zich aan bij het verhaal, dat van mensen van de oevers van de Garonne, met “Over the water …, a story”, indrukwekkend geluid en licht op de gracht.

De kunst om Zuid-West te zijn

In het hart van het zuidwesten, deelt de Tarn-et-Garonne met zijn omgeving een opeenvolging van landschappen, in een verbazingwekkend mozaïek van hellingen, vlaktes, heuvels en terrassen, kalkstenen en kalkstenen kloven. Van bastides tot kastelen, van abdijen tot dorpen, hij deelt een geschiedenis en een erfenis. En op zijn zachte zonnige reliëfs, zijn arcaden pleinen, zijn middeleeuwse wallen het is een manier van leven die het cultiveert .De kunst van goed eten: wat doe je anders op dit land rijk aan fruit en groenten, uniek voor vet gevogelte, bekend om zijn genereuze wijnen? De kunst van feesten. De kunst om samen te zijn De mensen van het zuidwesten en onder hen, die van de Tarn-et-Garonne, staan bekend als warm, glimlachend, open, gastvrij, hoewel soms verlegen. Is dit een spoor van Occitaanse ‘convivencia’, deze kunst van samenleven in wederzijds respect dat de troubadours hebben verheerlijkt? Misschien; zeker. In elk geval is het het meest briljante merk van deze kunst van wonen en leven, die het zuidwesten tekent. Degene die ervoor zorgt dat je terug wilt komen.

De omgeving van Camping Latapie